Á ríkið að koma að kjarasamningum?

Svarið er bæði nei og já!

Það eru þrjú meginvandamál í íslensku hagkerfi sem þarf að laga. 

1. Gengið er of hátt (sjá viðhengda frétt frá 2017)

2. Vextir eru of háir

3. Húsnæðisverð er of hátt.

 

Helsta hlutverk hagstjórnar sem er á ábygð kjörinna stjórnvalda (eða ætti að vera það) , er að skapa eðlilegt umhverfi fyrir atvinnulíf og einstaklinga. 

Þessu hlutverki hafa stjórnvöld brugðist sérstaklega hvað varðar gengi krónunnar og of háa vexti. En það getur einnig komið að vandanum sem stafar af of háu húsnæðisverði þó þar séu sveitarfélög einnig með aðkomu. Hvað þetta varðar er svarið já, þarna er aðkoma ríkis að því að bæta kjör lágtekju hópa, hinir hafa það fínt, það sýnir neyslan. 

 

Engin verkföll hversu hatröm sem þau eru munu lagfæra kjör þeirra sem ekki geta lifað af sínum lágu launum nema þessi atriði verði löguð. 

Það að við séum með krónu en ekki evru eða eitthvað annað er aum afsökun fyrir því að taka ekki á vandanum. 

Hitt er annað mál hvort rétt sé að gefa kjörnum fulltrúum okkar kost á að víkja sér undan ábyrgð með því að leggja vandann í hendur embættismanna t.d. í Seðlabanka. 

http://www.ruv.is/frett/raungengi-kronu-ekki-sterkara-i-37-ar

 

 

Athugasemdir

[Kolbrún Hilmars, 4.3.2019 kl. 12:37]

Þú gleymir 4.liðnum:  Skattlagning er of há af lágum launum!
Hún er í höndum stjórnvalda, þe með lagasetningum á Alþingi.
Hærri ráðstöfunartekjur láglaunafólks spara síðan einhverjar af öllum þessum bótagreiðslum sem eiga að vega á móti, með tilheyrandi kostnaði ríkis og sveita.

[Bjarni Gunnlaugur Bjarnason, 4.3.2019 kl. 14:17]

Takk fyrir innlitið!

Það vegur nú svona salt í mínum huga hvort breytingar á skattprósentu sé stóra málið, vissulega kæmi vel út að hækka persónufrádráttinn en er nær því að vera aukaatriði á móti hinum megin þáttunum. Hér verður ekkert í lagi nema þeir séu komir í lag.  

[Kolbrún Hilmars, 4.3.2019 kl. 15:17]

Sammála þér í því.  Vandinn er bara sá að allir þessir þættir spila saman.  Amk frá sjónarhóli skattgreiðandans.  Bútasaumar í kerfinu kosta jafnvel meira en að leiðrétta eitt og annað í eitt skipti fyrir öll.  Hvað það varðar gildir JÁ fyrir aðkomu ríkissjóðs að kjarasamningum.  :)

[Bjarni Gunnlaugur Bjarnason, 4.3.2019 kl. 15:59]

Í þessu samhengi er áhugavert að sjá hvað gerist hugsanlega vegna verkfalla í ferðageiranum.

Atburðarásin gæti orðið  þessi:  Vegna verkfalla og óvissu þá dregur mjög úr ferðamannastraum til landsins, gengið snarlækkar og mjög dregur úr útleigu til útlendinga á Reykjavíkursvæðinu, erlent starfsfólk fer til síns heima þar sem krónan gefur það eftir að lágu launin íslensku verða ekki lengur spennandi í augum Pólverja og annarra. 

Þjóðarbúið tapar en hagur þeirra lægst launuðu batnar, þeir fá launahækkun og auðveldara verður með húsnæði. 

Að vísu munu verðbreytingar stuða inn í lánin eins og venjulega og Seðlabankinn gerir það eina sem hann virðist geta, hækkar vexti. 

Svona til að éta nú svolítið aftur úr kjarabótinni. 

Eflaust kæmu svo til einhverjir með þær kenningar að þetta væri sósíalismi andskotans þar sem kjörin jafnist við að allir tapi og sjálfsagt væri dálítið til í því. En þeim er vorkunn sem ekki geta lifað af laununum og hafa ekki annan kost en fara í verkfall. 

Ekkert af þessu hefði þó þurft að koma til hefðu stjórnvöld staðið sína plikt að missa ekki gengið svona upp og halda vöxtum fyrir neðan okur. 

Þá hefðu allir grætt.