Ingu Sælands ríma

Inga þú syngjandi sæla
setja ég mun við þig kross
við almúgann aldrei með stæla
elskar hin þrautpíndu hross
stundum þó virðistu væla
sá væll er til frelsunar oss

Þú villt ekki´að vanti neinn fæði
en víða menn tæmt hafa búr
og veturinn kallar á klæði
í kulda er fátæktin súr
ef menn-ekki hafa húsnæði
af heilindum bæta vill úr!

Alls ekki ertu neitt banginn
þá ætlarðu skoðun að tjá
Þó dóma ei dragir á langinn
dugar oft réttsýnin þá
og wokista vitleysisganginn
villt hvorki heyra né sjá

  

Ísland muntu áfram keyra
svo efnahagur landsins rís
en ef þú nærð mín orð að heyra
aðeins þessa bið þig, plís:
Vertu ekki að virkja meira
og vindmillurnar settu´á ís!

 

Enginn því áður fyrr spáði
þú yrðir slíkt pólitískt gull
alltaf með réttasta ráði
rífur þinn kjaftinn - ófull
En Sigmundur sem að ég dáði
ja sá má nú eiga sitt bull

Elsk muntu ekki að stagli
aldrei þú talar í hring
sem skjótirðu harðasta hagli
á heimskunnar vitleysing
þú ert þessi andskotans nagli
sem okkur mun vanta á þing.

Athugasemdir

[Ómar Geirsson, 22.11.2024 kl. 09:11]

Góður Bjarni, virkilega góður.

Ég vona að Inga lesi þessa drápu, þó hnarreist sé þegar, þá verður bakið ennþá beinna á eftir, og brosið breiðara, þó það sé reyndar erfitt.

Svo held ég að Inga sé að uppskera einarðleik sinn, hún hefur alltaf verið sjálfri sér samkvæm, og hún hefur rétt fyrir sér.

Rík þjóð kemur ekki svona fram við sína minni bræður líkt og gert er hér á landi.

Kveðja að austan.

[Sigurður I B Guðmundsson, 22.11.2024 kl. 16:55]

Góður og margt til í þessu hjá þér.