Rökvilla bankasýslunnar!

Bankasýslumenn tveir, voru til svara hjá þingmönnum í dag.

 

Þar kom fram að áliti bankasýslunar hafi margumrætt útboð á hlut ríkisisns í Íslandsbanka verið best hepnaða útboð Íslandssögunnar.

 

Spurðir hvort þeir myndu nota sömu aðferð aftur þá virtust þeir á því, sögðu að í ljósi þess hve útboðið hefði verið vel heppnað þá hlytu þeir að mæla með aðferðinni.

 

A. Hversu vel útboðið var heppnað rökstuddu þeir með því að önnur útboð í öðrum löndum þar sem hlutar ríkisins í bönkum voru seldir, hefðu leitt til mun lakari niðurstöðu. (Bindi lagað)

 

B. Einnig kom fram hjá þeim að aðferðin sem notuð var hér væri sambærileg við þá sem menn notuðu í sölu á hlut ríkisins í bönkum erlendis. (Bindi lagað aftur)

 

 

Rökvillan er þá þessi: Aðferðin er sögð góð af því að hún skilar betri niðurstöðu en annarsstaðar, en annarsstaðar er notuð sama aðferð. (Er ekki slaufa bara betri?)

Einleikur á ráðherrastól

Vér kjósendur höfum svo kallað gullfiskaminni og þar að auki valkvætt.

Munum fátt og enn síður sumt en annað.

 

Mér datt í hug að gúgla aðeins hverjir hefðu gagnrýnt vinnubrögð Jóns Gunnarssonar að leyfa notkun rafbyssa hjá lögreglunni.

 

Sú sem kom fyrst upp var að sjálfsögðu Svandís Svavarsdóttir sem var verulega ósátt við ákvörðun Jóns og að hún skyldi ekki vera rædd í ríkisstjórn áður en hún var kynnt opinberlega.

 

Eins gagnrýndi Svandís hvernig málið var unnið. Væntanlega þá að kynna það ekki betur fyrir ríkisstjórn áður en ákvörðun var tekin. A.m.k. tók Katrín Jakobs floksssystir hennar af allan vafa um þá skoðun en hún var ósátt við Jón að kynna ákvörðunina ekki fyrir ríkisstjórn áður en hann skrifaði undir reglugerð um að heimila notkun rafbyssa.

 

Þetta var í fréttum núna í febrúar, sem er auðvitað afar langur tími, sérstaklega í pólitík.

 

Núna einhverjum fjórum mánuðum seinna tekur Svandís einhliða ávörðun um að stöðva hvalveiðar. (Kallar það þó eitthvað annað)

 

Svandís kynnti svo veiðibannið á fundi hjá ríkisstjórn daginn eftir að þaö var sett: "En eins og ég segi, þá var þetta ekki til ákvörðunar í ríkisstjórn, heldur til upplýsinga, enda lá ákvörðunin fyrir,“ segir matvælaráðherra." Hljómar nú ekki beint eins og að "ræða ákvörðunina áður en hún er kynnt opinberlega"

 

Í millitíðninni þ.e. milli einhliða ákvörðunar Jóns ráðherra um rafbyssurnar og einhliða ákvörðunar Svandísar um hvalveiðarnar, tók Þ.K.R. Gylfadóttir einhliða ákvörðun um að Ísland eitt norðurlanda sliti í raun stjórnmálasambandi við Rússland. Þó hún kalli það eitthvað annað.

 

Fátt kemur  upp í gúgli um afstöðu Svandísar og Katrínar til þess einleiks.

 

Hvaða skoðun ég eða aðrir hafa á því að veiða sakamenn eða hvali með rafskutlum, nú eða hvaða mann Pútín hefur að geyma, kemur þessu máli ekki við. Hér er verið að velta upp missögnum ráðamanna sjálfra um afstöðu þeirra til lýðræðislegrar ákvarðanatöku og meðhöndlunar á valdi.

 

 

ps. Jón Gunnarsson, Þ.K.R.G. og Svandís Svavars nota öll "Ég get ég má ég ræð" rökin, en Bjarni Ben fer hina leiðina varðandi Íslandsbankasöluna, "ég gat ekki að gert, réði engu, er eignilega bara fórnarlamb aðstæðna!"

 

Hafði hann þó að allra samþykki, yfir umsjón með sölunni!

Góðmennska alþingismanna

Það er ekki á þá logið með góðmennskuna á alþingi, sérstaklega og reyndar alltaf, án undantekninga þegar aðrir eiga að borga brúsann.

 

Nú skal sótt að kjörum bænda með ódýrum innflutningi kjúklinga frá Úkraínu. Allt til að hjálpa Úkraínumönnum að sjálfsögðu.

 

Um það hvort téðir kjúklingar eru í lífi og dauða látnir fylgja þeim ströngu kröfum um aðbúnað og gæði, sem hér gilda er ekki látið fylgja sögunni. En auðvitað er ekki svo!

 

Jarma svo hver upp í annars eyra í vitleysunni:  heyr, heyr!

 

Meðallaun í Úkraínu eru um 66.000 krónur á mánuði. Við ættum skv. þessari hugmyndafræði, að sjálfsögðu að bjóða hingað Úkraínskum vinnuleigum með starfsfólk á þessum launum, gerum það trúlega nú þegar. Skítt með áhrifin á laun íslenskra launþega, nú eða áhrifin af enn meiri húsnæðisskorti.

 

Úkraínskir ráðherrar fá um 560.000 krónur í laun á mánuði á meðan starfsbræður þeirra hér á landi fá 2.231.000 á mánuði (júlí 2022).

Litlu minna en þýskir ráðherrar og talsvert meira en franskir sem fá 1.514.000.

 

(Meðal launahækkun var 41% á árunum 2016 til 2022 en hjá þingmönnunum okkar hækkuðu þau á sama tíma um 89%.

Ef þeir hefðu nú "einungis" hækkað til jafns við meðallaun þá væru þeir samt með talsvert hærri mánaðarlaun en franskir þingmenn og ráðherrar. En það er nú önnur saga.)

 

Þarna munar rúmlega 1.500.000 sem íslenskir ráðherrar fá meira en úkraínskir. Sjálfsagt að nota tækifærið þegar renna á í gegnum þingið sérstökum lögum um launahækkun þingmanna að ráðstafa þessum mismun til Úkraínu, við verðum jú að hjálpa, heyr, heyr!

 

Svo mætti spara hér í berklavörnum og almennri heilsugæslu til að falla niður í úkraínska standardinn á þeim málum og nota það sem sparast til að senda nokkrar rakettur til Úkraínu. Heyr, heyr!

 

Hér er að sjálfsögðu talað í háði, en svo ég segi það bara hreint út, það er ekki eingöngu Seðlabankastjóri sem hefur sýnt sig að vera kjáni sem er ekki starfi sínu vaxinn. Stór hluti þingmanna eru það líka.

 

Það læðist að manni sá grunur að þetta séu barasta:

 

VITLEYSINGAR!

 

Heyr, heyr!

 

 

 

 

Landsvirkjun og nærsamfélagið!

Landsvirkjun sér öll tormerki á því að koma meira fé til nærsamfélagsins í gegnum fasteignagjöld, en er þó full vilja til að greiða meira. Sbr. t.d. Kastljós Rúv í kvöld, 22.3 2023.

Þó er og hefur alltaf verið a.m.k. ein leið opin til þessa en hún er að greiða landeigendum við árnar, leigu fyrir vatnsréttinn. 

Það hefur Landsvirkjun þó ekki viljað gera hingað til en nú er lag!

 

 

90% fyrirtækja stjórnað af vitleysingum?

Það hefur svona almennt verið talið heppilegast að meiri hluti fyrirtækja séu í einkaeigu. 

Nú hefur meiri hluti fyrirtækja á Íslandi a.m.k. í S.A. ákveðið að skikka fjölda starfsmanna sinna í verkfall. (Meiri hluti mældur í samanlagðri stærð eða eitthvað í þá veru)

Sumir telja að þar sé verið að kalla á ríkisafskipti. 

 

Eru stjórnendur þessara fyrirtæka virkilega það skársta sem fékst?

Hvernig lenti þetta fólk hjá fyrirtækjunum eða fyrirtækin hjá þessu fólki?

Eftir alsherjar hrun viðskiptalífsins var fyrirtækjum a.m.k. þeim stærstu endurúthlutað eftir óljósum reglum en væntanlega undir því leiðarljósi að þau stæðu sig betur sem einkafyrirtæki en í ríkiseigu.

Hvað klikkaði! 

Í covid gaf ríkið vel á garðan til margra fyrirtækja sem tóku jú flest fegins hendi á móti.

Það er jú hlýtt undir pilsfaldinum. 

Einhverjum gæti dottið í hug að þá væri bara best að ríkið gengi alla leið og tæki við stjórn þessara fyrirtækja.  Alla vega ef að svona fólk á að stjórna þeim.  

 

Í dag frekar en að borga lægst launaða fólkinu laun sem hægt er að lifa af þá leggjast þessi fyrirtæki í óútskýranlegan hefndarleiðangur gegn láglaunafólki, almenningi í landinu og ekki síst sjálfum sér. 

Í ónefndri sveit á Suðurlandi bjuggu tveir bræður saman með kýr. Þeim sinnaðist og þá setti annar þeirra fjósastígvélin í mjólkurtankinn til að eyðileggja mjólkina og hefna sín á hinum.

Þeir hafa greinilega verið eitthvað á undan sínum samtíma. 

 

Efling lögsótt fyrir að fara ekki í verkfall

Ef marka má Halldór Benjamín og nokkra fleiri þá virðist það mestur glæpur Sólveigar og Eflingar nú um stundir að fara ekki í alsherjarverkfall fremur en takmara sig við einstakar starfsgreinar.

 

Gott ef félag atvinnurekenda ætlar ekki bara að fara í málsókn vegna þess.

Þar með er félag atvinnurekenda í þeirri einstöku stöðu að lögsækja verkalýðsfélag fyrir að fara ekki í verkfall!

 

Sjálfir pikkuðu þeir reyndar út einn og einn viðsemjanda í einu.

 

Hvað um það, í öðru orðinu "grætur" Halldór hve verkföll eru slæm í hinu kvartar hann yfir að ekki skuli fleiri fara í verkfall.

 

Má biðja um aðeins meira samræmi í málflutninginn?

Sýrland nokkuð gleymt?

Menn hafa vonandi vegið og metið hvaða áhrif það hafði þegar Vesturlönd sköpuðu væntingar um stuðning við vorið á Sýrlandi?  Studdu raunar uppreisnarhópa til hálfs með hroðalegum afleiðingum. 

Sama má  segja um uppbyggðar væntingar um frelsi kvenna í Afganistan. Hvar standa þær nú?

Við björgum ekki heiminum og ættum að fara varlega í því að segja öðrum til í þeim efnum. 

Í það minnsta að gera ekki vont verra.

En þetta er nú vonandi allt vel úthugsað hjá Þórdísi og ríkisstjórninni, en ekki bara ódýrt dyggðarskraut í aðdraganda jóla. 

„Ætlum ekki að horfa upp á þennan hrylling“

Spennusaga ársins!

Spennusaga ársins er tvímælalaust Sagan af bankasölunni.

Ný útkominn og öllum aðgengileg, greidd af skattfé.  Stór spurning hvort ekki sé þarna komið framtíðarform til að berjast gegn dvínandi bókasölu þó líklegra til árangurs væri að kenna Íslendingum að lesa.

Sagan ber þó nokkurn keim af hinum þekktu sögum af Sherlock Holmes eins og reyndar allar betri glæpasögur gera.  Án þess að hér verði farið of djúpt í söguþráðinn til að spilla ekki fyrir væntanlegum lesendum, þá hefst sagan á því að söguhetjan, ríkisendurskoðun, fær erindi frá fjármálaráðherra lands nokkurs.   Hér hefði reyndar mátt leita aðeins betur í smiðju Arturs Conan Doyle og kridda frásögnina eilítið með því að söguhetjan hefði verið að gera tilraunir með eitur,spila á fiðlu eða jafnvel reykja vatnspípu, en látum vera. 

Fjármálaráðherrann hafði lent í veseni með þjónum sínum og vildi fá að vita hvort hann eða þjónar hans hefðu framið glæp eða hagað sér ósæmilega í partíi nýverið. 

Söguhetjan tók vel í erindið og ákvað snarlega að þrengja það niður í 4 viðráðanleg markmið.

Nú ber sem fyrrað varast að gefa of mikið upp af þessari bráðspennandi sögu en skal þó sagt hér að ráðherran og þjónar hans höfðu lent í slagtogi við fjárhættuspilara og endað með því að selja eigur ríkisins. Söguhetjan sagðist skyldu kanna hvort salan hefði verið rétt framkvæmd og hver aðkoma þjónanna hefði verið, hvort hún nálgaðist að vera eitthvað í líkingu við það sem ráðherrann og þjónarnir hefður raupað um að yrði í partíinu fyrr um kvöldið, hvort ríkið hefði tapað á gerningnum og hvort allir hefðu fengið að kaupa sem vildu.

Sagan er bráðsmellin og strax á fyrstu blaðsíðu tekur plottið að þykkna verulega.

Til dæmis segist söguhetjan ekki ætla að rannsaka hvort lög hafi verið brotin nema að mjög litlu leiti en til með að skoða hegðun parígesta þegar leið á kvöldið.Fjárhættuspilarana yrðu aðrir að rannsaka.  En þetta verður að teljast skemmtilegt uppbrot á hefð glæpasagna. 

Frásögnin notast nokkuð við endurlit eða svo kallað flashback og í anda nýmóðins glæpasagna veit lesandi næstum á fyrstu blaðsíðu hvert plottið er, en sagan snýst meir um leitina að sannleikanum,að upplýsa lesandan um hvað hafi í raun og veru gerst og hvers vegna það hafi gerst. Þar nálgast frásögnin að verða í anda hinnar norrænu félagslegu glæpasögu, sbr.  Sjöval og Walö, nú eða sjálfur Arnaldur.

Á köflum verður þó trúverðugleiki frásagnarinnar nokkuð tæpur eins og t.d. það að helstu ráðgjafar ráðherrans kunni ekkert með Microsoft Exel skjöl að fara.  En eins og flestum mun vera kunnugt þá eru Exel skjöl einmitt grunnurinn að allri fjárlagagerð a.m.k.  hér á landi og vanþekking helstu sérfræðinga í þeim efnum ekki trúverðug.  En þetta er nú fremur léttvægt atriði.

En eins og ég segi, sagan er spennandi og strax farin að vekja umtal og eftirtekt.

Að öllum líkindum skrifar höfundur eða höfundar undir dulnefni og má velta fyrir sér hverjir eru.

T.d. gæti vel verið að Arnaldur sjálfur  sé þarna að verki, nú eða Katrín Jakobsdóttir.

Svo er aldrei að vita nema fleiri ráðherrar séu farnir að snúa sér að glæpasagnagerð.

Hver veit, en maður bíður spenntur eftir umfjölluninni Kiljunni!

 

Hér er svo krækja á söguna, endilega að lesa við erum jú búin að borga fyrir þetta.

https://www.rikisend.is/reskjol/files/Skyrslur/2022-Islandsbanki-sala.pdf

Verða að skila rakettunum (kannski)

Samkvæmt mjög vel ígrundaðri og yfirfarinni skýrslu um sölu á hlut ríkisins í Íslandsbanka þá tókst þar alveg frábærlega vel til nema þar sem ekki tókst nógu vel til. En það var engum að kenna.  

Það að fjármálaráðherra skyldi lenda í því að faðir hans fengi einn örfárra að kaupa á afsláttarprís var áreiðanlega ekki syninum að kenna enda var armslengdin slík að eiginlega kom fjármálaráðherrann hvergi nærri sölunni sem hann þó sá um að yrði framkvæmd. 

 

Ef eitthvað mistókst í þessu ferli öllu þá var það hugsanlega og þó bara kannski, bankasýslunni að kenna án þess að í skýrsluni sé nú verið að benda á einhverja blóraböggla. 

 

Það er þó talið vissara að hún skili aftur rakettunum sem hún fékk í uppbót fyrir vel unnin störf. 

Helst fyrir áramót. 

Óvæntur hanaslagur Sjalla

Það lítur út fyrir að ætla að hlaupa smá spenna í formannakjör Sjálfstæðisflokksins.

Guðlaugur Þór stökk nokkuð óvænt fram gegn Bjarna Ben. 

 

Manni dettur ósljálfrátt í hug sena frá David Attenborough, rostungur bröltir inn á yfirráðasvæði aðalrostungsins og hótar að reka vígtennurnar á kaf í hann og hirða svo allar dömurnar. "Nú já það hlaut svo sem að koma að þessu en dugar víst ekki annað en að verjast, annars er ég náttúrulega farinn" gæti hinn hugsað. 

 

Nema hvað að þetta verður auðvitað enginn rostungaslagur. Ekki milli tveggja kurteisustu og umtalsfrómustu stjórnmálamannanna í dag.  Enda vita þeir báðir að fátt er eins illa séð innan flokksins eins og veisluspillar sem velta um glösum. Nei baráttan er miklu líkari störukeppni. Hvor verður seinni til að segja eitthvað slæmt um hinn og svo auðvitað reyklausu bakherbergin, maður lifandi! 

Raunverulegu ágreiningsefnin látin liggja djúpt í súrnum og ekki nema rétt naslað í þau á bak við tjöldin.  Hvað svo sem dettur upp úr hörðustu fylgendum. 

Guðlaugur sagði nú svo sem ekki margt sem hönd var á festandi í viðtölum dagsins. Þó var hægt að lesa ýmislegt milli línanna.  

Eins og að Bjarni Ben sé ekki nógu fylgispakur við grunngildin að lækka skatta og draga úr bákninu. Venjulegi maðurinn sérstaklega einyrkinn eigi undir högg að sækja í flokknum. Þar sé Guðlaugur vænlegri kostur. 

Ekki hefur Guðlaugur þó sýnt mikið meiri lit á að liðka fyrir strandveiðum hvar sjálfstæða einyrkjan ætti nú helst að vera að finna a.m.k. eftir að kaupmaðurinn á horninu hvarf inn í lífeyrissjóðastyrkta fákeppnismafíu matvörumarkaðarins. 

Guð-laugur láti þó(r)  gott á vita.  Bjarni sjálfur aðeins valtur í sessi eftir að klúðra svo eftirminnilega sölunni á hlut ríkisins í Íslandsbanka að einn örfárra einstaklinga sem fengu að kaupa á sérstökum vildarkjörum var faðir hanns sjálfs.  Hvers vegna skýrsla ríkisendurskoðunar um það ferli dregst svona von úr viti og fram yfir leiðtogakjör Sjálfstæðisflokksins geta væntanlega ekki nema allra snjöllustu lagaklæjarefir og spunameistarar sagt til um. Samt, þrátt fyrir þetta virkar Bjarni sem helsta akkerið gegn kaosi íslenskra stjórnmála í dag.  Hugsanlega þó bara svona flinkur að plata mann ;-) 

 

En ef Bjarni Ben tapar fyrir Guðlaugi og ólíkt t.d. Haraldi Benediktssyni (ekki bræður), stendur við orð sín að hætta, þá er farin einn sá allra snjallasti pólitíkus sem hér hefur verið síðan að Steingrímur Hermannsson var og hét. Að ná að bræða saman núverandi ríkisstjórn úr nokkurnvegin engu og hreppa svo fjármálaráðuneytið sem stjórnar víst öllu (sbr. K.F.) var ekkert minna en hrein pólitísk snilld.

Bjarni áttaði sig náttúrulega á því að VG eru pólitísk börn sem þykir kexið bara betra báðum megin. Stæra sig af virkjunum sem þau hafa alla tíð verið á móti. Nú eða framsókn sem er eins og illa upp alinn prinsipplaus strákur sem veit ekkert hvað hann vill en verður til friðs fái hann bara nógu stóran sleikjó. 

Aðrir voru raunverulega óstjórntækir, þetta var það langskársta sem í boði var þar til kannski nú. (Miðflokkurinn auðvitað undanskilinn)

Guðlaugur má á hinn bóginn eiga að hann var sá eini sem sýndi einhvern lit á að aðstoða Vígdýsina Hauks í að reyna að grafast fyrir um lokuð myrkraverk fyrstu hreinu vinstristjórnarinnar gagnvart helstu fórnarlömbum Hrunsins. Þó lítið yrði úr enda þurftu svo margir að halda áfram að græða.  Mögulega á litli maðurinn raunverulega einhverja von í Gulla!

 

En svona til að enda þetta áður en maður móðgar mikið fleiri er réttast að vitna áfram í Attenborough en hann spurði "hvernig elskast broddgeltir"?  Sem er hugsanlega betri og réttari samlíking á baráttu þessara tveggja sjálfstæðisforkólfa!

Svarið er: "Mjög varlega"