Versalir og Svavar Gests

Aðal samningamaður okkar Íslendinga í Icesave 1  nennti nú bara ekki að möndla við viðsemjendur sína lengur, að eigin sögn. A.m.k. var "þessi lausn" þ.e. samningurinn alfarið hans megin frá. Kannaðist greinilega ekki við neina kúgun og þrýstingur í lágmarki. 

„Ég var nú eiginlega bara orðinn leiður á því að hafa þetta hangandi yfir mér,“ segir Svavar og hlær. Hann segir að ekki hafi verið neinn þrýstingur á að ljúka málinu á þessum tímapunkti. „Eftir fundinn í Kaupmannahöfn [um miðjan apríl innsk.blm] vorum við eiginlega tilbúin með þessa lausn. Síðan tók langan tíma að útskýra þetta fyrir þeim [Bretum og Hollendingum].“

Ætli við Íslendingar höfum nokkurntíman haft samningamann eins úti að aka og Svavar í þessu máli, að ógleymdu pólitíska baklandinu?  

https://eyjan.dv.is/eyjan/2009/06/08/nennti-svavar-ekki-lengur/

Icesave var á máli Versala-samninga

Var þetta þá allt saman lýgi?

Úr viðhengdri frétt: 

"Sér­stök kjör inn á innri markað Evr­ópu­sam­bands­ins fyr­ir sjáv­ar­af­urðir voru ein af helstu rök­un­um fyr­ir aðild Íslands að EES-samn­ingn­um fyr­ir ald­ar­fjórðungi.

Sam­kvæmt orðum ut­an­rík­is­ráðherra á málþing­inu um EES-samn­ing­inn, sem fram fór í Há­skól­an­um í Reykja­vík, er ljóst að sú vinna hef­ur að minnsta kosti enn sem komið er ekki skilað ár­angri."

 

"Allt fyrir ekkert" var þeta kallað í upphafi og lygarnar hafa ekki stoppað síðan fyrr en kannski nú!

Full fríverslun ekki fengist

Fyrsti þingmaðurinn sem opinberlega viðurkennir að vera veikur af kvensemi?

Klaustursmál eiga víst að hafa kennt okkur að öl sé innri maður a.m.k. ef marka má nokkra samherja Ólafs í pólitík. 

Fyrirsögn er því óhjákvæmileg ályktun af frétt!

Mun óska eftir veikindaleyfi

Af hrafnaþingi

Það var spennandi að fá krummann aftur á skjáinn.

Ég tel mig nú engan sértakan hægrimann nú eða vinstri, en fannst þessi þáttur alveg bráðnauðsynlegur í umræðuna. 

Sá eftir þeim þegar þeir hættu!

Jón Snæhólm kurteis og oftast stilltur, félagssinnaður hægrimaður, svona a la Styrmir og Hallur smá daðrandi við öfga og eins og illa fest fallbyssa en skarpur í gagnrýni á "vinstra liðið", Hrafninn síðan flögrandi á milli.

Góður þáttur og nauðsynlegt mótvægi í hinni daglegu umræðu.

Einhvern veginn hafa þeir ekki náð fluginu enn úr sínu nýja hreiðri, tæknimálin í ólestri, t.d. hljóðið og svo læðist að manni sá grunur að eitthvað hafi þeir verið vængstýfðir þó maður voni ekki. 

Það er eins og nú skuli ýtt undir veseniskalla sjálfstæðisflokksins á þingi, Guðlaugur Þór í vafasömum einleik í utanríkismálum sbr. Marakesh og svo Venezuela,(sem virðist orðin einhver hefð á þingi að utanríkisráðherrann geri bara það sem honum dettur í hug )  og Jón Gunnarsson að réttlæta ofsköttunina í vegamálum? (nennti reyndar ekki að horfa á þann þátt). 

 

Væri ekki bara betra að fá Hall aftur?

Þá geti hrafnarnir flogið frjálsir um loftin blá!

https://www.mbl.is/frettir/sjonvarp/198932/?cat=hrafnathing

 

Tilgáta um Báru og Klaustursmál

Ætli atburðarásinn hafi ekki verið einhvern veginn svona:

Þingmenn venja komur sínar á Klausturbar eru þar oft nokkuð við skál og berorðir í pólitísku plotti.  Blaðamaður fær áhuga á að ná einhverju bitastæðu úr samtölum þeirra og setur upp vakt, mögulega með aðstoð starfsmanns á barnum að láta vita þegar tilteknir aðilar (sem blaðamanninn langar að "finna eitthvað á") koma á barinn.  

Bára og hugsanlega einhverjir fleiri eru á bakvakt, (sakleysislegt fólk sem hefur nógan tíma) og kemur þegar hringt er, sest niður þykist vera útlendingur, lætur lítið fyrir sér fara og byrjar að taka upp, (eða er þarna eingöngu til að þykjast hafa tekið upp eftir á).   

Lítið er upp úr krafsinu að hafa nema einhverjar pólitískar þreifingar milli Miðflokks og tveggja aðila úr Flokki fólksins, en í staðinn mikið fylleríisröfl og dónatal aðalega tveggja þingmanna.  

Blaðamaðurinn að baki Báru veltir fyrir sér hvort þetta sé nothæft og ákveður að lokum að kyngja nokkrum siðareglum og birta þetta efni.

Auðvitað er þetta eingöngu kenning eða tilgáta en sú sem mér sýnist passa best við framkomnar upplýsingar. 

Af hverju blaðamaðurinn hefur þennan sérstaka áhuga á Miðflokknum og formanni hans er á hinn bóginn sérstakt rannsóknarefni sem leiðir hugann að öðru.

Vandinn við blaðamennsku á Íslandi (og vitanlega víðar) er að það er svo til enginn sem fylgist með eða rannsakar rannsakendurna.

Blaðamenn eru stundum taldir til fjórða valdsins en á meðan lögjafarvaldið, framkvæmdavaldið og dómsvaldið verða að lúta stjórnarskrá og síðan hvers konar aðhaldi þá virðist hver sem er geta gerst blaðamaður og það sem verra er unnið sína vinnu á hvern þann hátt er hann kýs.  

Vita máttlausar siðareglur blaðamannafélagsins hafa þar ekkert að segja nema sem einhverskonar platígildi stjórnarskrár. 

Ýmsar takmarkanir eru á því hvað útlendingar meiga kaupa hérlendis (og mættu raunar vera meiri)  og eins hvaða störfum þeir geta gegnt t.d. meiga þeir ekki skv. stjórnarskrá vera seðlabankastjórar!

Engar takmarkanir virðast á hinn bóginn vera á hverjir geti keypt blaðamenn til verka. Hvað þá eftirlit.

Augljóst er að blaðamenn (fréttamenn kannski betra orð) og fjölmiðlar eru einhverskonar sambland af klikkbeitum og pólitískum aðgerðarsinnum.

Til dæmis var frétt Stundarinnar um Bjarna Ben. örfáum dögum fyrir kosningar ekki til að upplysa kjósendur um pólitískt ágæti (eða skort á því) viðkomandi heldur til að koma höggi á hann rétt fyrir kosningar. 

Fræg fyrirsát RÚV gagnvart Sigmundi Davíð var einnig gott dæmi um hvernig fjölmiðill og það sjálfur ríkisfjölmiðillinn ruglaðist á muninum á að segja fréttir og búa þær til. 

Fjölmiðlar (sumir,of margir)á Íslandi virðast þannig jafnvel hafa ákveðna pólitíska sýn í bland við klikkbeiturnar því einhver verður jú að lesa/skoða. 

Verst er að þessi pólitíska sýn fer dult nema auðvitað að hún þekkist stundum af ávöxtunum. Helst ráðist að þeim sem tala fyrir rétti þjóðarinnar gegn hnattvæðingu og eða ESB, ein hverra hluta vegna, nú eða fyrir rétti almennings gagnvart auðvaldinu (sem er því merkilegra þar sem oft eru þetta aðilar sem veifa sósíalískum hugmyndum). 

Fjölmiðlar á Íslandi virðast yfirleitt í miklum rekstrarvanda ekki síður en t.d. sauðfjárbændur, á meðan sauðfjárbændurnir neyðast til að selja útlendum auðmönnum lönd sín hvað gera þá íslensku fjölmiðlamennirnir? 

Getur verið að útlendir auðmenn hafi greiðan aðgang að þeim?

Getur verið að valkvæmt mat fjölmiðla á fréttum og þörfin til að búa til fréttir þ.e. hafa áhrif á atburðarásina, stafi af því að þeir hafi verið keyptir, nú eða bara styrktir ef þeir koma með "réttar" fréttir? 

Engin stofnun eða apparat er til sem rannsakar þetta og það sem verra er þá virðist ríkisfjölmiðillinn ekki vera í neinum færum að standast þessa ásókn. 

Sbr samvinnu fréttamanna þar í Wintrismáli við samtök alþjóðarannsóknarblaðamanna sem eru kostuð af erlendum auðmanni með sterkar skoðanir á alþjóðavæðingu gegn þjóðhyggju.