Sjálfstæðismenn kjósa lögfræðinga

og þétta einnig raðirnar í varðstöðunni fyrir hina ofurríku. 

 

Mennirnir úr atvinnulífinu og fulltrúar hinna borgaralegu gilda er látnir taka pokann sinn. 

 

En nú verða engir Vinstri Grænir til að sveipa yfir sig sauðargæru sósíaldemokratsins og plat miðjunnar.  Áfram verður þó sjálfsagt hægt að nota Framsóknarhækjuna.  

Þetta fólk mun ekki ganga nærri þensluvaldandi einkaframtaki til að draga úr ruðningsáhrifum í formi húsnæðisverðbólu, verðbólgu og vaxtaokurs. 

 

Þvert á móti. 

 

 

Hrunflokkarnir kvaddir

Nú gafst hún upp gamla merin og drapst endanlega undan klyfjunum.

Ríkisstjórnin loks fallin!

 

Þrír af fjórflokknum gamla, eru nú við það að geispa endanlega golunni. 

 

Framsókn og Sjálfstæðisflokkur búnir að sanna endanlega að þeir lærðu ekkert af hruninu og búnir að koma á sama munstrinu gagnvart almenningi í húsnæðismálum og eftir Hrun. 

Olígarkaflokkar án tilgangs. 

 

V.G. búnir að sanna endanlega algjört tilgangsleysi sitt í Íslenskri pólitík og reyndar skaðsemi.   

Það verður verkefni framtíðarsagnfræðinga að finna út hvort Svandís Svavars er verri andstæðingum sínum eða samherjum í pólitík.  

 

Samfylking reis aftur úr öskustó, vonandi búin að læra af mistökum og í það minnsta búin að setja ESB umsóknarkredduna til hliðar, þó sú hin sama kreddi lifi enn allt of góðu lífi í þeim anga Sjálfstæðisflokksins er Viðreisn kallast. 

 

Auðvitað fer eitthvað af þessu gamla víni á nýja belgi en vonandi förum við að sjá nýja tíma þar sem fólk (og þá Íslendingar) verður sett í fyrirrúm og lítil og meðalstór fyrirtæki fá andrými en ólígarkar stórfyrirtækja og banka settir í tilheyrandi aðhald. 

Er þetta allt að koma?

Skv. Seðlabanka og reyndar líka orðum fjármálaráðherra þá stafar meginhluti verðbólgunnar af háu húsnæðisverði enda eftirspurn eftir húsnæði  mun meiri en framboð. 

Til að hemja húsnæðisverðbóluna hefur Seðlabanki ákveðið að reyna að draga úr eftirspurninni með því að hafa háa vexti.  Þar sem þetta er um leið almennt viðurkend leið til að draga úr þenslu og þar með verðbólgu telja seðlabankinn, fjármálaráðherra og fleiri að þetta sé allt að koma, verðbólgan lækki og fórnarkostnaðurinn sé réttlætanlegur. 

 

En fólk þarf vitanlega að búa í húsum hvort sem það hefur efni á því eða ekki.  Háu vextirnir gera ekki annað en að fresta húsnæðiskaupum sem fara svo á fullt ef vextirnir eru lækkaðir því skorturinn er mikill. 

 

Þannig rýkur verðbólgan aftur í gang strax og vextir eru lækkaðir og allur fórnarkostnaðurinn verður til einskins a.m.k. fyrir þá sem þurfa að fórna, en að sjálfsögðu gleðjast aðrir, þeir sem græða á háu vöxtunum og eignatilfærslunni sem þeim fylgja.

 

Þannig að með núverandi stefnu er þetta einmitt ekki að koma heldur að fara og það jafnvel til andskotans.  

En hugmynd Seðlabanka að draga úr eftirspurninni er þó eftir allt saman góðra gjalda verð og líklega sú besta sem í boði er, sé hún rétt framkvæmd. 

 

Fjölgun fólks á Íslandi hefur verið með ólíkindum síðustu 2 áratugina og er að sjálfsögðu megin orsök húsnæðisskortsins.  

Mest hafa þetta verið vinnandi hendur að koma í landið, einnig munar um fjölda flóttamanna sem hafa fengið hér hæli, fjárfestar kaupa upp húsnæði til að græða á bólunni, útleiga til ferðamanna, kaup erlendra aðila á íslensku húsnæði (lítt rannsakað rétt eins og kaupin á auðlindunum) og svo nú síðast vandamál vegna Grindavíkur. 

 

Þarna virðist muna mest um gífurlegar framkvæmdir tengdar auðlindanýtingu og ferðamennsku.  

Einhverjum virðist henta að benda alltaf á hið opinbera sem sökudólginn en þensluvaldurinn er þó líklega mun frekar vegna fjárfestinga einkaaðila. 

 

Lausnin:  Líklega væri hin endanlega laust að við segðum okkur úr EES samstarfinu enda upphaflega markmiðinu enn ekki náð er varðar tollfrelsi á sjávarafurðir. 

Flest öll okkar vandræði í dag má rekja til þessa samnings.Allt frá húsnæðisskorti yfir í ólæsi og hnífaburð unglinga.   En umræðan er líklega allt of vanþróuð til að taka á því máli. 

Þangað til getum við tekið Færeyinga okkur til fyrirmyndar og sett á myndarlegan túristaskatt og svo hamið verulega útleigu húsnæðis til ferðamanna, sérstaklega á höfuðborgarsvæðinu ásamt því að setja skatt á fjárfestingar einkaaðila.

Já og lækka vexti.  

Þá fer þetta kannski að koma!

Fyrir hverja er fjárfest?

Hótel,gagnaver,fiskeldi á landi,efnissala,það gengur mikið á í Ölfusi og víðar.

Vindmillugarðar fyrirhugaðir við Búrfell og víðar t.d. á Laxárdalsheiði. 

Hætt er við að háu vextirnir hans Jóns míns dugi lítt á þessar framkvæmdir. 

 

Gróðinn af verkefnunum fer til erlendu fjárfestanna, nema kanski af Landsvirkjunar vindmillunum, en ekki mun Landsvirkjun skila arði til eigenda á meðan. Talandi um vindmillur  þá verða vitanlega allar kennitölurnar  horfnar (undanskil Landsvirkjun) þegar draslið úreldist og þarf að hreinsa það upp og vitanlega spáir enginn í örplastið sem þetta dreifir frá sér út í umhverfið þegar spaðarnir slitna. Eða hvernig er með allar illa byggðu blokkirnar eftir erlenda verktaka sem eru horfnir út í buskann frá innantómum kennitölum þegar fólk leitar réttar síns?

 

Hliðaráhrifin af öllum þessum framkvæmdum verða á hinn bóginn áframhaldandi þensla og hátt húsnæðisverð með tilheyrandi hörmungum fyrir almenna landsmenn, sérstaklega þá sem lægra standa í þjóðfélgaströppunni. 

Næg er atvinnan nú þegar þannig að flytja þarf inn strarfskraft við þessi verkefni og einhversstaðar þarf það fólk að búa á meðan.   Gott ef það fer svo ekki bara á atvinnuleysisbætur að verki loknu?  Í það minnsta þarf það samfélagslega þjónustu eins og aðrir þannig að sveitarfélögin kikna.  A.m.k. virðist ekki vera samræmi milli vaxtar sveitarfélaga og jákvæðrar afkomu t.d. ef litið er á Selfoss.

100 þúsund manna fjölgun á síðustu 20 árum veldur að mestu þeim vandræðum sem Íslenskt efnahagskerfi er i nú og bókstaflega ekkert gert til að leysa þann vanda heldur er bætt endalaust í.

 

Nákvæmlega enginn pólitíkus virðist gera sér grein fyrir þessu svo lítil von er úr þeirri áttinni. Þar er einungis fitlað við smáskamtalækningar sem jafnvel gera illt verra. 

Fyrir nú utan eyðsluæðið sem hið opinbera er haldið og knýr verðbólguna líka þó allt of margir bendi á það eitt en gleymi alveg einkaframkvæmdunum sem hafa nákvæmlega jafn slæm áhrif. 

Seðlabankastjóri bætir vart úr þegar hann/þeir stuðlar svo að stórkostlegri eignaupptöku frá almenningi með sinni fáránlegu vaxtaokursstefnu eða hvernig ætlast hann til að framboð á húsnæði aukist við að gera verktökum ókleyft að byggja hús? Bara svo eitt dæmi sé tekið. 

Útlit virðist ekki gott

allt er hér í voða

þá gríðarmikil gróðaplott

gangsterarnir boða

 

Nokkur hótel á teikniborðinu

Að loknum forsetakosningum

Gott er að lokið er þrasinu og þrefinu
þar minntu sumir á rispaða plötu
Aftur menn fara að anda með nefinu
en assgoti gott var að losna við Kötu!

 

Enginn stærri af því að gera aðra minni

Segir Guðni forseti um kosningabaráttuna nú. 

Maður sem klifraði í embættið upp eftir bakinu á okkar tveim helstu bjargvættum eftirhrunsáranna þeim Ólafi Ragnari og Sigmundi Davíð. 

Enda ekki rishár í embætti þótt mögulega skammlaus væri. 

Af sjálfboðaliðatröllum

Í umræðum nokkurra forsetaefna á Stöð 2 nýverið kom Heimir Már Pétursson með þá einkennilegu spurningu hvort einhverjir frambjóðenda væru með nettröll á sínum vegum. 

Allir neituðu því og Jón Gnarr bætti við að líklega myndi enginn viðurkenna ef svo væri.

Halla Tómasdóttir laumaði inn þeirri staðhæfingu að reynslan sýndi að einhverjir væru með nettröll á sínum vegum en Heimir þáttastjórnandi gerði gott úr og sagði að líklegast væru það þá sjálfboðaliðatröll.   

 

Þórdís hinn  hvatvísi og mjög svo sjálfstæði utanríkisráðherra stýrir ráðuneyti sínu af röggsemi í hinar ýmsu og óvæntustu áttir. Jafnvel svo óvæntar að fyrrverandi forsetisráðherra og núverandi forsetaframbjóðandi virðist koma af fjöllum varðandi sumt það er Kolbrún tók sér fyrir hendur í þeirra samstarfi. 

Jón Bjarnason fyrrum alþingismaður og ráðherra bendir á einkennilegar aðfinnslur utanríkisráðuneytis á viljayfirlýsingu þáverandi orkumálastjóra og núverandi forsetaframbjóðanda Höllu Hrundar um samstarf í Argentínu og bendir á ýmis dæmi frá sjálfum sér þar sem slíkar yfirlýsingar hafi átt sér stað og orðið til góðs. 

Maður veltir fyrir sér hvort þetta séu sjálfboðaliðatröll þarna í utanríkisráðuneytinu, ekki vil ég a.m.k.  trúa því að þarna sé komið dæmi um það er Halla Tómasar ýaði að að þau séu á vegum einhvers forsetaframbjóðandans. 

En frú Reykfjörð hefur sýnt og sannað að hún getur tekið upp á öllum fjandanum!

Enn af ómöguleika framboðs Katrínar.

Ekki ætlaði ég nú í eitthvert heilagst stríð gegn framboði Katrínar Jakobs en get þó ekki orða bundist.

Í morgunn í Bítinu kom Jóhanna Vilhjálms með ágæta spurningu til eins forsetaframbjóandans. 

Sá svaraði núr reyndar nokkuð loðmullulega en látum vera.

Spurningin var sú hvað viðkomandi myndi sem forseti, gera varðandi væntanleg lög um lagareldi þar sem til stóð að veita fiskeldisfyrirtækjum ótímabundið rekstrarleyfi eins og það er kallað.  Semsagt gefa frá sér auðlindina. 

Fróðlegt er að velta fyrir sér hver staða Katrínar Jakobs yrði gagnvart þessum lögum. 

Þar sem þau koma nokkurn vegin beint frá henni sjálfri sem ráðherra matvælaráðuneytis til skamst tíma. 

 

Fróðlegt væri einnig að vita hvort okkar helstu stjórnmálaskýrendur þeir Björn Ingi og Ólafur Þ. Harðar, miklir meðmælendur Katrínar í forsætisembættið,  átti sig nú á þessum ómöguleika þó ekki sé annað!

Hvernig dettur Katrínu Jakobs

í hug að hún sé rétta manneskjan að nýta málskotsréttinn myndist gjá milli þings og þjóðar, þegar hún sjálf hefur ekki bara einu sinni heldur tvisvar staðið röngu meginn við þær aðstæður?

Hvar er dómgreindin?

 

Þetta á næstum eins við um Baldur Þórhallsson sem blés á málskotsréttinn á sínum tíma og var varaþingmaður flokks sem myndaði gjána frægu. 

Er ástandið á Kanarí endurspeglun á stöðunni á Íslandi?

Mögulega. 

Þar er ferðamennskan að kaffæra allt annað og veldur svipuðum ruðningsáhrifum og eru í gangi hér. 

Hér höfum við að auki miklar fjárfestingar einstaklinga, t.d. í fiskeldi og öðrum stórgróðafyrirtækjum.   

Nálega allir pólitíkusar og nú síðast Kristrún Frosta líka (sbr. spurningu í síðasta pistli), tala fyrir auknum fjárfestingum t.d. í virkjunum. 

 

Til hvers að fjárfesta ef við þurfum að flytja allt vinnuaflið að, höfum ekki pláss fyrir það og gróðinn virðist ekki rata til samfélagslegra verkefna svona rétt eins og á Kanarí?

 

Svo pönkast Seðlabankinn á almenningi með vaxtaokri sem eykur vandann en hefur lítil áhrif á Norska auðjöfra nú eða Íslenska sem ýmist moða úr erlendum lánum eða síbatnandi eiginfjárstöðu enda vextirnir að stuðla að stórfeldum eignabruna frá almenningi til auðfélaga. 

 

Burt séð frá afstöðu manna til náttúruverndar þá er glapræði að virkja meir að sinni, þó einungs sé útfrá þensluáhrifum. 

 

Stöku menn boða aðahald rikisins en vilja um leið sem mestar fjárfestingar einkaaðila. 

 

Þetta er svona eins og ef okkar blandaða hagkerfi væri bátur sem berst að brimóttri strönd, þá eru einkaaðilar að róa á fullu áfram á annað borð en ríkið skal róa afturábak á hitt. 

 

Er nema von að við snúumst í vonlausa hringi og reki brátt í strand?

https://www.visir.is/g/20242559769d/tugir-thusunda-motmaeltu-fjolda-ferdamanna-a-kanarieyjum